Transcript
I.
Okoliczności, rodzaje i zasady noszenia umundurowania oraz odznak i oznak wojskowych przez: 1. Żołnierzy w czynnej służbie wojskowej o której mowa w art. 59 ustawy z dnia 21 listopada 1967 roku o powszechnym obowiązku obrony RP zwanej dalej: ustawą, a także przez żołnierzy nie pełniących takiej służby posiadających umundurowanie wydane im dla celów powszechnego obowiązku obrony - określają przepisy art. 67 ust. 1 i ust. 2 ustawy oraz współdziałające z nimi przepisy: 1) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej w sprawie umundurowania i wyekwipowania żołnierzy w czynnej służbie wojskowej z dnia 8 czerwca 2010 roku /Dz. U. Nr 121, poz. 812/, 2) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 maja 2004 roku w sprawie wydawania przedmiotów umundurowania i wyekwipowania wojskowego żołnierzom niepełniącym czynnej służby wojskowej /Dz. U. Nr 142, poz.1504/, 3) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 marca 2003 roku w sprawie przypadków, w których żołnierze w czynnej służbie wojskowej są zwolnieni od obowiązku noszenia umundurowania oraz odznak i oznak wojskowych /Dz. U. Nr 62, poz. 568/, 4) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 grudnia 2004 roku w sprawie wzorów, noszenia umundurowania, odznak i oznak wojskowych oraz uzbrojenia przez żołnierzy /Dz. U. z 2005 roku, Nr 7, poz. 54 ze zm./, 5) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 lipca 2004 roku w sprawie noszenia przez żołnierzy orderów, odznaczeń, medali i odznak innych niż wojskowe /Dz. U. Nr 82, poz. 1883/. 2. Żołnierzy w czynnej służbie wojskowej o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych z dnia 11 września 2003 roku /Dz. U. z 2014 roku, poz. 1414 ze zm./ - - określają przepisy art. 137a przywołanej ustawy oraz przepisy z nimi współdziałające. II. W przypadkach innych niż określone w art. 67 ust. 1 i ust. 2 ustawy żołnierze – nie będący w czynnej służbie wojskowej - mogą nosić umundurowanie oraz odznaki i oznaki wojskowe - tylko po uzyskaniu pisemnego zezwolenia właściwego organu wojskowego - w trybie i na zasadach określonych w: 1. Rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 lipca 2003 roku w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach o uzyskanie zezwolenia przez żołnierzy niepełniących czynnej służby wojskowej na noszenie umundurowania oraz odznak i oznak wojskowych /Dz. U. Nr 141, poz. 1367 ze zm./ >zwanego dalej: rozporządzeniem<, 2. Rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 grudnia 2004 roku w sprawie wzorów, noszenia umundurowania, odznak i oznak wojskowych oraz uzbrojenia przez żołnierzy /Dz. U. z 2005 roku, Nr 7, poz. 54 ze zm./, 3. Rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 lipca 2004 roku w sprawie noszenia przez żołnierzy orderów, odznaczeń, medali i odznak innych niż wojskowe /Dz. U. Nr 82, poz. 1883/, 4. Art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach /Dz. U. Nr 31, poz. 130, z późn. zm./. III. Zgodnie z przepisami §3 ust. 1 rozporządzenia – przedmiotowego zezwolenia – udziela szef wojewódzkiego sztabu wojskowego na wniosek zainteresowanego żołnierza złożony za pośrednictwem wojskowego komendanta uzupełnień, właściwego ze względu na miejsce stałego pobytu tego żołnierza i ubiegać się o takie zezwolenie mogą żołnierze określeni w §1 ust. 1 i §2 rozporządzenia, tj.: 1. Żołnierze przeniesieni do rezerwy lub w stan spoczynku po odbyciu lub zakończeniu pełnienia czynnej służby wojskowej o której mowa:
1) w art. 59 ustawy z dnia 21 listopada 1967 roku o powszechnym obowiązku obrony RP - czyli żołnierze przeniesieni do rezerwy po odbyciu lub zakończeniu pełnienia: a) zasadniczej służby wojskowej, b) przeszkolenia wojskowego, c) ćwiczeń wojskowych, d) służby przygotowawczej, e) okresowej służby wojskowej, f) służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, 2) w art. 3 ust. 1 i art. 122 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych z dnia 11 września 2003 roku - czyli żołnierze przeniesieni do rezerwy lub w stan spoczynku po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej. 2. Żołnierze będący kombatantami określonymi w art. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 roku o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz. U. z 2014 roku, poz. 1206 ze zm./ - czyli żołnierze, którzy brali udział w wojnach, działaniach zbrojnych i powstaniach narodowych, wchodząc w skład formacji wojskowych lub organizacji walczących o suwerenność i niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej w tym: 1) pełnili służbę wojskową w Wojsku Polskim lub w polskich formacjach wojskowych przy armiach sojuszniczych podczas działań wojennych prowadzonych na wszystkich frontach przez Państwo Polskie, 2) uczestniczyli w ramach polskich formacji i organizacji wojskowych w I wojnie światowej, w powstaniach narodowych i walkach o odzyskanie lub utrzymanie terytoriów Rzeczypospolitej Polskiej, 3) pełnili służbę w polskich podziemnych formacjach i organizacjach, w tym w działających w ramach tych organizacji oddziałach partyzanckich w okresie wojny 1939-1945, 4) pełnili służbę wojskową w armiach sojuszniczych, a także w sojuszniczych organizacjach ruchu oporu w okresie wojny 1939-1945, z wyjątkiem formacji Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (NKWD) oraz innych specjalnych formacji, które prowadziły działalność przeciwko ludności polskiej; 5) pełnili służbę w polskich podziemnych formacjach wojskowych lub organizacjach niepodległościowych na terytorium Państwa Polskiego w jego granicach sprzed dnia 1 września 1939 r. oraz w granicach powojennych w okresie od wkroczenia armii Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR) do końca 1956 roku, jeżeli były to formacje lub organizacje stawiające sobie za cel niepodległość i suwerenność Rzeczypospolitej, 6) uczestniczyli w walkach w jednostkach Wojska Polskiego oraz zmilitaryzowanych służbach państwowych z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii oraz grupami Wehrwolfu, 7) uczestniczyli w tzw. Niszczycielskich Batalionach ("Istriebitielnych Batalionach") na dawnych ziemiach polskich w województwach: lwowskim, stanisławowskim, tarnopolskim i wołyńskim w obronie ludności polskiej przed ukraińskimi nacjonalistami, w latach 1944-1945. IV. Wymienieni wyżej żołnierze mogą uzyskać zezwolenie właściwego organu wojskowego na noszenie umundurowania oraz odznak i oznak wojskowych w następujących okolicznościach: 1. W dniach świąt państwowych i wojskowych oraz gdy uczestniczą w uroczystościach organizowanych przez komórki organizacyjne Ministerstwa Obrony Narodowej oraz przez jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowane,
2. Gdy uczestniczą w uroczystościach organizowanych przez organy państwowe, organizacje kombatanckie lub stowarzyszenia dla uczczenia rocznic związanych z walką o suwerenność i niepodległość Ojczyzny, 3. W czasie wygłaszania prelekcji dotyczących historii lub obronności państwa w jednostkach wojskowych, szkołach, zakładach pracy lub organizacjach społecznych, 4. W czasie spotkań autorskich związanych z własną twórczością nawiązującą do historii lub obronności państwa, 5. W czasie uroczystości osobistych i rodzinnych, 6. W czasie wykonywania prac zarobkowych związanych z obronnością, 7. W związku z przynależnością do stowarzyszeń lub organizacji społecznych, związanych z obronnością państwa, w tym realizacją przedsięwzięć organizowanych na rzecz ochotniczej działalności żołnierzy rezerwy w kraju i za granicą. V. Czas na jaki szef wojewódzkiego sztabu wojskowego udziela zezwolenia zgodnie z §4 ust. 2 rozporządzenia uzależniony jest od: 1. Motywów (uzasadnienia wniosku) - jakie żołnierz wskazał w swoim wniosku, 2. Opinii właściwego organu wojskowego prowadzącego ewidencję żołnierza o wywiązywaniu się przez niego z powszechnego obowiązku obrony – zgodnie z art. 49 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy ewidencję żołnierza prowadzi właściwy dla niego miejscowo wojskowy komendant uzupełnień oraz szef wojewódzkiego sztabu wojskowego, 3. Opinii podmiotu zatrudniającego żołnierza, stowarzyszenia lub innej organizacji społecznej o którym mowa w „pkt IV.6.7.” - których członkiem jest żołnierz.
