Transcript
Baranek – ofiara zastępcza, symbol stosunku człowieka do Boga, Chrystus W Biblii baranek (owieczka), ze względu na łatwość, z jaką poddaje się poleceniom pasterza, i ze względu na to, że zazwyczaj trzyma się blisko pasterza, jest symbolem idealnego stosunku człowieka do Boga. Baranek, jak żadne inne zwierzę, daje się również łatwo prowadzić na zabicie, dlatego jest w Starym Testamencie ulubionym zwierzęciem składanym na ofiarę. Jest często ofiarą składaną zastępczą, czyli składaną po to, by ktoś inny został uratowany. Mówi o tym historia Abrahama i Izaaka (Rdz 22,1-18), a także historia Paschy - czyli nocy, w którą Anioł Pański wytracił wszystko, co było pierworodne w Egipcie, ale ominął domy oznaczone krwią baranka, dzięki czemu Izraelici mogli opuścić Egipt (Wj 12,1-14). Na pamiątkę tego ostatniego zdarzenia każdego roku, 14. dnia miesiąca Nisan (jest to pierwszy miesiąc w kalendarzu żydowskim), ojcowie rodzin składali na dziedzińcu Świątyni Jerozolimskiej ofiarę z baranka, którego następnie spożywano podczas wieczerzy paschalnej. Jezus zmarł dokładnie w tym samym czasie, kiedy w Świątyni zabijano baranki na wieczerzę paschalną. Jan Chrzciciel nazwał Jezusa prawdziwym barankiem paschalnym (J 1,29), św. Paweł napisał, iż „Chrystus został złożony w ofierze jako nasza Pascha” (1 Kor 5,7), a św. Piotr, że zostaliśmy odkupieni nie za cenę rzeczy przemijających, lecz „drogocenną krwią Chrystusa jako baranka niepokalanego i bez skazy” (1 P 1,19). Apokalipsa św. Jana pokazuje Chrystusa na końcu czasów jako Baranka, który będzie Sędzią (Ap 6,16), ale też Dobrym Pasterzem (Ap 7,14-17) i Oblubieńcem, jednoczącym się na zawsze ze swoją oblubienicą, czyli społecznością wiernych (Ap 19,7).
Bojaźń Boża – znak zerwania przez człowieka więzi z Bogiem, sprawiedliwość W Starym Testamencie pojawienie się Boga (czyli teofania) i Jego czyny, a nawet On sam wywołują lęk i przerażenie (Iz 6,5; Wj 34,10; Jr 20,11). W istocie bojaźń ta jest znakiem zerwania więzi z Bogiem. Po teofanii następują bowiem słowa uspokajające (Rdz 15,1) – przeciwko temu, komu Bóg daje obietnicę, nikt niczego nie może zdziałać (Lb 14,9; Pwt 1,29). W Biblii lęk przed Bogiem uważa się często za motyw moralnego postępowania. Człowiek „bojący się Boga” to człowiek pobożny, sprawiedliwy (Ps 1), który na drodze życia kieruje się radami Pana (Ps 15,12.14).
Biodra – źródło życia, symbol nienaruszalności przysięgi, symbol siły W języku hebrajskim istnieje kilka terminów oznaczających jednocześnie biodra, lędźwie i okolice pachwiny. Te części ciała człowieka uważano za siedlisko mocy rozrodczych, dlatego terminy te są często używane w znaczeniu „źródło życia” (Rdz 35,11; 1 Krl 8,19). Mówi się często o potomstwu wychodzącym z bioder mężczyzny (Hbr 7,5.10). Kiedy w starożytności składano komuś przysięgę, kładziono mu rękę na biodrach (Rdz 24,2; 47,29). Biodra są w Biblii symbolem siły (Hi 40,16; Prz 31,17). Chwiejące się biodra to obraz zaniku sił witalnych (Ps 69,24) Powtarzające się wiele razy przepasywanie bioder jest symbolem gotowości do wyruszenia w drogę, do działania (Wj 12,11; 1 Krl 18,46; 1 P 1,13, Ef 6,14).
